บุญซำฮะ

ประวัติของบุญซำฮะ

...มูลเหตุที่ปรากฏเป็นหลักฐานในตำราทางศาสนาเกี่ยวกับการทำบุญซำฮะนี้ มีเรื่องเล่าไว้ในขุททกนิกาย

ธรรมบท เรื่องอัตโนบุพกรรมว่า ในสมัยหนึ่งเมืองไพสาลี ได้เกิดเดือดร้อน เพราะฝนแล้ง ฟ้าฝนไม่ตกต้อง

ตามฤดูกาล เกิดข้าวยากหมากแพง (ทุพภิกขภัย) และเกิดโรคร้ายระบาดรุนแรง ทำให้สัตว์ มีช้าง ม้า วัว

และควาย เป็นต้น และผู้คนล้มตายเป็นอันมาก ทั่วทั้งเมืองเต็มไปด้วยซากศพและขาวโพลนไปด้วยกอง

กระดูก เจ้าผู้ครองเมืองจึงได้ส่งคนไปกราบนิมนต์พระพุทธเจ้าพร้อมด้วยพระภิกษุสงฆ์จำนวน 500 รูป

เสด็จมายังเมืองไพสาลีโดยทางเรือ เพื่อขจัดปัดเป่าหรือชำระเสนียดจรัญไรที่เกิดขึ้นและ บำรุงขวัญ

ประชาชนพสกนิกรของตน

...ครั้นพอเมื่อ พระพุทธเจ้าเสด็จเข้าถึงเขตเมืองไพสาลีก็เกิดฝนตกห่าใหญ่ ภายในเมืองเกิดน้ำท่วมสูงระดับ

หัวเข่าจนถึงเอว น้ำที่ท่วมนั้นกลายเป็นผลดีแก่ชาวไพสาลี โดยน้ำได้พัดพาเอาซากศพของคนและสัตว์

เหล่านั้นลงสู่แม่น้ำแล้ว ไหลออกสู่ทะเลในที่สุด ซึ่งเชื่อว่าเป็นการชำระเมืองให้สะอาดก่อนที่จะมีการเสด็จ

มาถึงของพระพุทธเจ้า อันเป็น การถวายการต้อนรับโดยเทวดาผู้รักษาเมือง

...ในครั้งนั้น พระพุทธเจ้าได้ทำน้ำพุทธมรต์ด้วยรัตนสูตรใส่ในบาตรแล้วรับสั่งให้พระอานนท์นำไปประพรม

จนทั่ว พระนครโรคภัยไข้เจ็บและเสนียดจัญไรทั้งหลายทั้งปวงก็ระงับดับหายไป  ชาวอีสานในสมัยโบราณ

ได้อาศัยความเชื่อนี้ ครั้นเมื่อถึงเดือน 7 ของทุกปีจึงได้พากัน ทำบุญ ชำระบ้านเมืองเป็นประจำสืบมา